Beter laat dan nooit

Blijkbaar mijn blog toch verwaarloosd... Zo bang dat het zou gebeuren en jep is het gebeurd.. Mijn excuses, uitvluchten zijn er altijd natuurlijk. Al vind ik de geboorte van mijn metekindje en een superdrukke zomervakantie op het werk (jawel, op het werk!) toch wel een uitvlucht om u tegen te zeggen.
Even terug naar mijn metekindje: de mooiste, slimste, stoerste en vooral liefste baby ooit uiteraard, werd 6 weken te vroeg geboren.
Krijg je 's morgens rond een uur of negen op het werk telefoon van je broer die zegt "raad eens wat er gebeurd is?". Twee weken ervoor had hij ook al eens gebeld met knal dezelfde vraag, toen waren al zijn kippen op mysterieuze wijze gestorven (kippenluis), behalve eentje (the lucky one). Dus mijn eerste reactie was "de hond is dood?" (beetje luguber en ik zou het hen niet toewensen, maar het kwam wel in me op)... Nee neee, het vruchtwater is gebroken, de baby wordt geboren... Huhu, dit op nuchtere maag, even schrikken hoor, even schrikken!!!
Mijn collega's kunnen het beamen, ik was 2 dagen (want ja, zolang liet het manneke op zich wachten) echt een opgedraaid Duracel konijn. Niet eens in de goede zin van het woord, want ik kreeg niks gedaan, ik was hyperkinetisch...
Uiteindelijk besloot het manneke ter wereld te komen, net om 23u50, wat een geluk! Hij is dus jarig samen met mijn nonkel, die net die dag 50 werd!

Na een paar weekjes op Neonatologie, mocht hij naar huis en het is een schat van een baby (maar dat had ik al gezegd hé). Ik ben een trotse metie :-)
Ons cadeautje voor hem was een mand, vol kleine pakjes, elke dag eentje, met een bijpassend gedichtje. Ik had het moeten weten, toen ik het de laatste avond in het ziekenhuis ging afgeven aan mijn broer en zijn vriendin, ik had het moeten weten. (ze mochten de laatste nacht dat de baby in het ziekenhuis lag, samen met hem op een kamer, om aan hem te "wennen")..
Het eerste cadeautje werd vakkundig geopend door mijn broer, toen ik nog daar was en de rest was voor de volgende dagen, than again, ik had het moeten weten.
's Morgens kreeg ik een berichtje van mijn schoonzus dat mijn broer zich niet had kunnen inhouden en dat hij alle pakjes al had geopend, zo typisch!!!!
De baby is super braaf, zet enkel zijn keeltje open om te eten (en als hij in bad moet). Als je op bezoek komt, doet meneer niet eens altijd de moeite om zijn ogen open te doen. Gelukkig hebben ze een king charles spaniel, die het bezoek WEL entertaint!!!!

Voor de rest gaat het leven zijn gewone gangetje. De katten worden groot, veel te groot, mijn lieve kleine schatten worden enorme beesten (met kuren!).
De grootste houdt van teenslippers en oordopjes (en nee niet om ze aan te doen). Hij bijt ze kapot en probeert dan het "bewijs" te verwijderen... Zo betrapte ik hem eergisteren toen hij mijn oordopjes door de gootsteen aan het duwen was.
Kleine broer volgt op de voet alle avonturen van grote broer, hij doet gelukkig nog niet te veel na...
Eten doen ze het liefst samen, echt samen nl. uit dezelfde kom, drinken doen ze om de beurt, de ene zijn kopje in het bakje, dan de andere (en ze hebben elk een drinkkommetje, maar ja).

Afsluiten doe ik dit keer met een wist-je-dat.
Wist je dat ik momenteel samenwoon met een illegaal? Meneertje speelde zijn identiteitskaart kwijt gisteren en ging vandaag zoals een brave burger naar het politiebureau. Daar vertelden ze hem: "sorry, de termijn is te kort, ga maandag maar naar de gemeente". Say what???!!!??!!!

Ik beloof dat het nu niet meer zo lang zal duren vooraleer ik nog eens een update plaats.
Still to come in deze blog: hotelreviews van binnen- en buitenland, beauty-topic (met dank aan http://www.beauty-treasures.blogspot.be/), kattenfratsen, ADL topic (google maar, mensen die niet in de gezondheidssector werken :p) en nog veel meer!

Tot blogs